✍️سپید: به اخلاق در جامعه پزشکی چه نمره‌ای می‌دهید؟

به همکار‌هایم جسارت نمی‌کنم. 10 سال با حقوق ماهی 3 هزار تومان کار کردم. حقوقم یک دهم هزینه واقعی‌اش بود ولی هیچ وقت برای پول کار نکردم. یک خاطره‌ای بگویم که شاید الان برای شما دور از ذهن باشد.10 پیوند قرنیه در یک شب انجام می‌دادم و آن زمان هزینه این عمل 10 هزار تومان بود. از هر 10 عمل شاید یک مورد پیدا می‌شد که کل این پول را پرداخت کند و خیلی از موارد یا پولی پرداخت نمی‌کردن چون نداشتند و یا یک مبلغ کمی می‌دادند.

✍️سپید: یعنی شما بدون دستمزد عمل می‌کردید؟
مردم توان پرداخت این هزینه‌ها را نداشتند ومن هم هر چقدر داشتند قبول می‌کردم. یک بار مریضی از تهران آمد و او را عمل کردم و رفت. بعد از شش ماه برگشت و آمد مطب و یک پاکت را گذاشت روی میز و گفت ارزش واقعی عملی که شما برای من انجام دادید 10 هزار تومان بوده و من آن روز نداشتم و الان که دارم این پول را آوردم. من اصلا نتوانستم این پول را قبول کنم. گفتم شما حق العمل من را پرداخت کردید و این توهین به من است. اگر می‌خواهید به بیمارستان ما کمک کنید که داریم می‌سازیم و هر چه اصرار کرد من این پول را قبول نکردم وقتی که داشتند می‌رفتند یک چک ۵ میلیون تومانی به بیمارستان کمک کردند.

نمی‌دانم چه حسی درون من بود که وقتی هیچ کسی هم نبود که ببیند من نمی‌توانستم پولی را که حق من نبود را قبول کنم. مریض نابینا می‌آید و من می‌دانم که هیچ کاری برایش نمی‌توانم انجام دهم چرا باید ازش پول بگیرم. این حس من‌‌ همان چیزی است که متاسفانه بین همکاران جدید ما کم رنگ شده است. بالا‌تر از پول یک احساساتی وجود دارد. کمک به مریض در همه شرایط باید در اولویت باشد من روزی ۲۰ ساعت کار می‌کردم، ۵ صبح دانشکده پزشکی و تا دو نیمه شب بیمارستان بودم. الان هم در ۸۰ سالگی از ۵ صبح بیدارم و افتخار می‌کنم که هیچ وقت در قید و بند پول نبودم.